Prolog.

- Witaj Nelly. - usłyszałam cichy szept kobiety. Wysoka brunetka posłała mi ciepły uśmiech i ręką wskazała na czarny fotel, dając mi znać żebym usiadła. Przełykając ślinę niepewnie usiadłam na miękkim siedzeniu.

- Nie chce tutaj być. - warknęłam wpatrując się w jeden punkt na ścianie.

- Wiem, że nie lubisz rozmawiać o swoich uczuciach, ale chcę ci pomóc. - poczułam jak kobieta łapie moją dłoń, którą zaraz puściłam chowając swoją do kieszeni. Westchnęła. Postanowiłam powiedzieć jej o wszystkim, pierwszy raz odkąd tu przyszłam.

- Kilka miesięcy temu wyszłam z domu na imprezę nie informując o tym rodziców. Nie chciałam wracać do domu, czułam się jak ich marionetka, zawsze mną rządzili i nie pozwalali mi na nic. Kilka dni nocowałam u najbliższej przyjaciółki. W końcu moja mama nie wytrzymała, w środku nocy weszła do samochodu i pojechała mnie szukać...już nie wróciła. Mam poczucie winy, nie umiem sobie z tym poradzić. Nie mogę normalnie funkcjonować, myśleć, spać. - przez ten cały czas trzęsły mi się ręce, a wzrok miałam wlepiony w ziemię. 

- Nie możesz żyć cały czas przeszłością, to nie była twoja wina, aczkolwiek nie powinnaś uciekać z domu tylko wcześniej porozmawiać z rodzicami. Nie obwiniaj siebie za to, bo zwariujesz. - kiwnęłam głową nadal wpatrując się w jeden punkt.

- Dziękuję. - uśmiechnęłam się lekko. Kamień spadł mi z serca, zawsze to co nosiłam w środku przeciążało mnie, dzisiaj nabrałam odwagi i wygadałam się. 

- Chcesz może kawy?

----------------

no więc to jest prolog, więc nie dziwcie się, że jest krótki. mam nadzieję, że się opowiadanie spodoba. :)

follow me @deptamcie